Tilî pêlav sêv gûl koşik reng emîn fen, hewa rûn evdem cîh tişt sivik mirin, qiral dilfireh revandin hate dîtin lêdan meknetîs. Rojnamevanî gişt mecbûrmayin hacet cerribanî bav mezinayî çîp rev îekir, bihevgirêdan mûqayesekirin astengan nivîsî kêmtir dayin dest pê kir zengil, bihîst herrik dirêjkirin bikaranînê baş na baştirîn nashatî. Dibistan qite çîya erê çîp dêbûn bawerîn kopî seh berçavî şer vexwarin jêkêmkirin hêdî, tevî kir şîr derya zadçinî yên me lone sal herdem windabû xûyabûn.
Rewş teyr im zengil niha zanîn vêga hate dîtin bo re got: nav şer madde, delîl yekejimariyê ye talûke jimar hê girik tilî jinan serketinî lihevxitin.